Het gezicht achter de camera: Arie Jan van Termeij vertelt over zijn passie fotografie

Al ruim twintig jaar is Arie Jan van Termeij (65) een fervent hobbyfotograaf. Zijn foto’s zijn prachtig en heel gevarieerd, maar hij geniet het meeste van de natuur voor zijn lens, een andere passie van hem. Sinds een paar jaar fotografeert hij ook voor Terschelling Magazine, het eiland waar hij al bijna zijn hele leven zeer regelmatig komt en waar zijn beide liefdes: fotografie en natuur, samenkomen.

Eerste keer Terschelling
“Begin jaren ’70 kwam ik voor het eerst op Terschelling, ik was toen een jaar of veertien”, vertelt Arie Jan. In de periode dat de luchtmacht nog actief was op het eiland. “Piet Buitelaar was toen de vuurleider, hij was de zoon van onze buurvrouw in Zwammerdam. Zodoende kwamen wij als gezin voor het eerst naar Terschelling. Ik mocht met Piet mee naar de schiettoren op de schietbasis, ja dat was superspannend natuurlijk. Piet was ook fanatiek fotograaf en enorme natuurliefhebber, hij nam me regelmatig mee de natuur in. Hij vertelde me over de dieren en vogels die we tegenkwamen en liet me de broedplaatsen van de meeuwen zien. In die tijd is mijn eerste interesse gewekt.”

Twee doelen
De liefde voor het eiland zit zo diep dat Arie Jan en zijn vrouw Wilna voor de gezinsuitbreiding de wens hadden op Terschelling te gaan wonen, maar helaas lukte dat werktechnisch niet. Inmiddels wonen ze al jaren in Hardinxveld Giesendam, heeft Arie Jan altijd in de metaalconstructiebouw gewerkt en later heeft hij zijn eigen bedrijf, een adviesbureau op het gebied van organisatieadvies en bedrijfscertificeringen, opgezet. “Ik had mezelf twee doelen gesteld”, zegt hij. “Ik wilde als ik 30 was niet meer actief met mijn handen werken en als ik de leeftijd van 40 jaar had bereikt, wilde ik als zelfstandig ondernemer verder gaan. Dat is alle twee gelukt.” In zijn tijd als freelancer begint Arie Jan ook met fotograferen en volgt hier verschillende cursussen in. “Dit deed ik in de avonden erbij naast mijn drukke werk waar ik wel 60 uur per week mee bezig was. Ik vond het vak en alle technische achtergrond super interessant, maar gunde mezelf niet veel tijd voor het echte fotograferen. Ik was te druk met mijn werk.”

Herontdekking
Wanneer zijn dochter begint met fotograferen, zo’n tien jaar geleden, herontdekt hij zijn passie die hij herkent in haar. “We waren op Terschelling en ik zat met haar mee te kijken hoe zij bezig was. Ik werd meteen weer gegrepen en ben naar Hart en Kamstra gegaan waar ik de camera Nikon P40 kocht. Die was net uit, je kon ermee zoomen en het leek mij de ideale instap om weer te beginnen. Ik heb dat jaar verschillende workshops gedaan met Marianne Hart, veel gefotografeerd en het jaar erop kocht ik een grotere en een nieuwere camera. Zo ben ik steeds verder gegroeid. Naast mijn werk volgde ik de avondschool en zo haalde ik mijn vakdiploma fotografie.” En daarmee stelde hij zichzelf een derde doel: “Ik dacht, als ik nou eens 60 ben, dan ga ik drie dagen werken, en kan ik daarnaast als fotograaf aan de gang. Dat was de insteek.”

Ambassadeur
Omdat Arie Jan steeds fanatieker ging fotograferen en zijn foto’s online ging delen, nam zijn carrière ook een sprong. “Ik kreeg steeds meer reacties op mijn foto’s en daarmee ook verschillende foto-verzoeken. Ik stuur regelmatig mijn foto’s naar het NOS Journaal, mijn foto van de bloedmaan in 2019 heeft het Algemeen Dagblad gehaald en ik ben sinds kort vrijwillige fotograaf voor de plaatselijke krant in Hardinxveld-Giessendam.” Daarnaast is Arie Jan met zijn foto’s graag ambassadeur voor Terschelling, maar ook voor de Waddenzee en het waddengebied. “Deze foto’s maak ik altijd om de schoonheid te laten zien met vooral ook de boodschap dat we hier bewust mee om moeten gaan. Dat we goed moeten zorgen voor de natuur om ons heen, maar vooral: realiseer je eens wat voor uniek natuurgebied wij hebben.”

Terschellinger lucht
Vijf jaar geleden wordt Arie Jan ineens hard teruggefloten door zijn lichaam, de ziekte van Menière – een evenwichtsstoornis – wordt bij hem vastgesteld. “Als ik iets leuk vind dan is dat mijn werk, stilzitten is niets voor mij. Dus ik bleef maar doorgaan en dat heb ik moeten bekopen. Het is niet te bewijzen dat ik daarom de ziekte van Menière heb gekregen, maar dat gevoel heb ik wel. Dat was een heftige periode, ik heb mezelf toentertijd afgevraagd of ik ooit weer op Terschelling zou komen, zo slecht ging het.” Na veel onderzoeken ontdekt Arie Jan dat hij naast de ziekte van Menière ook vestibulaire migraine heeft en het Syndroom van Horner, een stoornis van het autonome zenuwstelsel. “En toch wilde ik weer terug naar Terschelling. Die eerste keer weer met de boot vergeet ik nooit meer want ik heb zo ongeveer de hele reis zo’n pilaar aan boord van de Midsland vastgehouden. Zo duizelig was ik. Eenmaal aangekomen zei Roel Trip al tegen mij: de Terschellinger lucht doet je vast goed. En dat gebeurde ook. Het ging aanzienlijk beter met me, ik kon zelfs weer fietsen. Weliswaar eerst op een tandem, samen met Wilna.”

Wilskracht
Werken zit er voor Arie Jan sindsdien niet meer in, maar zijn artsen raden hem aan zich vooral op zijn hobby fotografie te richten. “Fotograferen is namelijk een goede training voor je evenwicht, ik ga bijna dagelijks op pad om foto’s te maken. Inmiddels ben ik er door mijn wilskracht en grote steun en stimulans van Wilna aardig bovenop gekomen, maar ik moet elke dag erg op mijn energie letten. Zodra ik te veel doe krijg ik duizeligheidsaanvallen. Ik heb het lang moeilijk gevonden dat ik niet meer kan werken, dat vind ik nog steeds wel. Maar aan de andere kant geeft het mij de kans volop te kunnen fotograferen. Ook al is dat niet beroepsmatig, ik doe nog steeds wat ik leuk vind en ik heb weer een doel. En dat is veel waard.”

Liefde voor natuur
Ook op Terschelling worden de foto’s van Arie Jan opgemerkt. “Het mooiste vind ik om de natuur in te gaan en daar foto’s te maken. Je hebt hier zoveel mooie doorkijkjes in het landschap, er zijn prachtige vogels te zien, reeën, de duinen, de polder, je kunt alle kanten op.” Vanuit zijn liefde voor natuur gaat hij samen met zijn vrouw als een van de eerste gasten mee met Maarten Sjoers, op Eco Safari. “Dat is echt een geweldig initiatief, je komt op plekken waar je nog nooit eerder bent geweest en je ziet de ongerepte natuur. Ik ben dan ook meteen voor Maarten gaan fotograferen om reclame te maken voor Eco Safari Terschelling. Daarnaast mag ik ook graag gids zijn, als Maarten iemand nodig heeft voor een safaririt dan val ik in. En dan merkt niemand dat ik niet van Terschelling kom hoor. Ik ken het eiland inmiddels wel op mijn duimpje en ik voel me er thuis.”

Verder ontwikkelen
Nog steeds volgt Arie Jan verschillende fotografiecursussen om zich te blijven ontwikkelen. “Mijn interesses worden steeds breder, zo vind ik het erg leuk om met het licht t spelen in mijn foto’s, ik wil graag meer leren over zwart-witfotografie, ik focus me de laatste tijd steeds meer op het maken van portretten en ook nachtfotografie heeft mijn aandacht. Maar het allerliefst zou ik documentair fotograaf willen worden, dat lijkt me echt geweldig.”